Bericht van Marianne van Steekelenburg, tuin 21
Reactie op de oproep “hulp, pagina13” van het secretariaat in de Zonnehoek wintereditie 2011, voor meer vrijwilligershulp om Zonnehoek draaiende te houden!
In het bovengenoemd artikel van Paula van der Pol, kunnen we lezen dat het water aan de lippen staat van een aantal onbezoldigde krachten die Zonnehoek draaiende houden. Een overbelast secretariaat, een tekort aan bestuursleden, etc., etc. De oproep klinkt reëel, want het zijn vaak dezelfde mensen die zich al heel lang, of nieuwelingen wat korter, voor Zonnehoek inzetten en met niet mis te verstane taken die zeer tijdrovend zijn.
“Het blijft toch allemaal liefdewerk oud papier”, zou mijn wijze moeder hebben gezegd, “met bovendien niet het resultaat dat de inspanning zou moeten opleveren”, ( zij wees dan hoofdschuddend naar mij…).
Het moet worden gezegd en ik pleit mezelf niet vrij, dat onze onbezoldigde vrijwilligers vaak onvoldoende gewaardeerd worden en dat ik vind dat we er onvoldoende bij stil staan, (ik praat vooralsnog voor mezelf, maar wie de schoen ook past, trekt hem aan), dat we als tuinders niet alleen onze eigen tuin moeten koesteren, maar ons ook meer verantwoordelijk zouden moeten voelen voor de algehele organisatie van Zonnehoek.
Want dat liefdewerk oud papier houdt een keertje op en dan ligt Zonnehoek voor Pampus, om het zomaar eens te zeggen, en dat maakt Paula van der Pol van het secretariaat en van de Zonnehoekkrant ons in de wintereditie van 2011 duidelijk. Want als er geen bestuur en geen secretariaat (Paula) en geen bouw-en geen inkoop-en geen weet ik veel wat-commissies meer zijn en geen ploegleiders en geen aanspreekpunt en geen Atie en geen Jan en geen Leo, (vergeef me als ik niet iedereen noem), dan is het afgelopen met Zonnehoek.
Om nu niet te blijven steken in alleen deze melding en mijn opinie, wilde ik een balletje opwerpen om tuinders te interesseren voor een extra bijdrage aan het functioneren van ons mooie Zonnehoek.
Ik zou willen voorstellen dat de op dit moment aktieve vrijwilligers beurtelings of tegelijkertijd via een dagboek of andersoortig verslag op de website en/of in de Zonnehoekkrant, een gedetailleerd inkijkje geven in hun werkzaamheden, ervaringen en gevoelens, door middel van een verslag. Het persoonlijke spreekt aan, is mijn motto!
Waar lopen ze tegen aan, wat doen ze zoal, welke frustratie komen ze tegen en belangrijker, aan welke ondersteuning zouden ze behoefte hebben!
Kortom laten we een podium en platform maken, een aparte categorie in de krant en op de website, voor de werkzaamheden, worstelingen, inspanningen en ervaringen van de vrijwilligers achter de schermen en voor hun analyses aan welk soort steun en hulp ze behoefte hebben.
Betrokkenheid creeer je alleen naar mijn mening door een kijkje in de keuken te geven en juist ook persoonlijke ervaringen te communiceren, zoals Paula deed. Ook Emmy (en ikzelf) hebben een aanzetje daartoe in de laatste krant gegeven. Zo krijg je een beter beeld rondom bepaalde zaken.
Vervolgens kan een oproep aan vrijwilligers op de Zonnehoeksite en in de Zonnehoekkrant geplaatst worden met een duidelijke omschrijving van bepaalde taken en deeltaken en met een verwijzing naar de bijbehorende ervaringsverslagen, zodat geinteresseerden de achtergrond en context kunnen lezen van de aard van het werk en daardoor beter kunnen inschatten of zij een grote of kleinere bijdrage op dat gebied kunnen leveren
Ik zou bijvoorbeeld een kleine taak extra willen doen voor Zonnehoek, maar zou toch eerst meer achtergrondinformatie willen hebben om goed te kunnen beoordelen wat het beste bij mij past en wat het meest haalbaar voor mij is!
Als we dergelijke info duidelijker op papier hebben staan, zou men daarmee ook nog langs de individuele tuinen kunnen gaan voor een persoonlijk gesprek. Wie weet wat daar kan uitrollen!
Zoals ik al zei: Onbekend maakt onbemind en daarom werp ik dit balletje op!
Marianne van Steekelenburg, tuin 21
Omdat de comments het nog niet doen kun je alleen reageren per mail naar de blog of Marianne