Grada was bereid alle voedertafelrovers uit te roeien, van de eerste halsbandparkiet tot de laatste rat. Uit naam van de liefde nog wel. De liefde voor de zangvogeltjes waarvoor ze dagelijks naar de tuin komt. Toch is die moordlust nu verleden tijd.

Het is een asgrijze dag en Zonnehoek ligt er verlaten bij. Behalve één tuin aan de andere kant van de dijk. Want daar zit Grada warm ingepakt in haar tuinhuisje te knutselen. Verspreid over de vloer ligt een soort hoedjes van doorzichtig plastic en gaffertape. ‘Mijn grote probleem,’ antwoordt Grada op de vraag naar de beer op haar pad, ‘is dat ik dol op de vogeltjes ben.’

Lokken
‘Zowat elke dag – winter, zomer – ben ik even op de tuin om de vogeltjes te voeren. Ik kan uren naar ze kijken. Mensen zeggen weleens ‘ik krijg geen vogels in mijn tuin’ maar je moet ze lokken. Wij voeren van alles: zaad, vetbollen, pindakaas. En we strooien meelwormen voor Karel, de huismerel.’

Alsof hij het gehoord heeft hipt de vogel in kwestie net onder het raam langs om met zijn feloranje snavel een tiental eiwitrijke larven op te pikken. Hij heeft zijn pootjes nog niet gelicht of daar komt de volgende gast: een weldoorvoede bruine rat. Op zijn gemakje knabbelt hij de resterende meelwormen naar binnen. ‘Daar is-ie,’ zegt Grada. De rover, de voederplekkenpiraat, de beer op haar pad. En hij is niet alleen. In de appelboom vallen halsbandparkieten uitbundig aan op een voedertafel. Een paar koolmezen vliegen er gauw vandoor.

Strijd
Je kunt een beer op je pad ontwijken, in dit geval door de vogels helemaal niet meer te voeren, maar je kunt het beest ook in de bek kijken. Daar koos Grada voor. Al was het niet de makkelijkste weg.

Want hoe bestrijd je halsbandparkieten en ratten? Grada heeft alle mogelijkheden overwogen. ‘Gif mag niet meer. In een kooi lokken en eigenhandig de nek omdraaien… Kán, maar het zijn er zoveel! Boomholtes dichtsmeren zodat parkieten er niet kunnen nestelen? Dan verstoor je ook andere holenbroeders, zoals spechten en boomklevers.’ Een natuurlijke vijand zou ideaal zijn. Maar hoe krijg je de sperwer zo ver dat ze parkiet op haar menu zet in plaats van merel en duif? En je voedertafels bewaken met een luchtbuks op schoot, tja, dan schiet je toch een beetje je doel – genieten van zangvogeltjes – voorbij.

Frustratie
Het was en bleef een grote frustratie voor Grada. Totdat ze laatst, fietsend over de Marnixstraat, een lampenkap zag liggen. Zo’n modern open geval met metalen spijltjes. ‘Ik wist meteen: die ligt daar voor mij.’

Grada verving de fitting door een voedersilo. Pinda’s erin, ophangen, afwachten. ‘Ik zat hierbinnen op het puntje van mijn stoel te wachten, als een bok op de haverkist.’ Het werkte! Al gauw zaten er mezen te peuzelen. Maar de blijdschap sloeg snel om toen ze parkieten in de smiezen kreeg. ‘Vanaf een hoge tak sprongen ze steeds een stukje dichterbij en verdomme nog aan toe, ze konden er toch in!’

Doodleuk
Als iemand niet voor één gat te vangen is, is het Grada wel. Met geel koord dat ze nog had liggen weefde ze een fijner gatennetwerk om de spijlen heen. ‘Het was net sokken stoppen.’ En het werkte ook nog. Al ontdekten de parkieten na een tijdje dat ze het koord kapot konden trekken. Waarop Grada, ‘ik zal jullie krijgen!’, het koord door ijzerdraad verving. Met succes. Halsbandparkieten en andere grotere vogels komen er niet meer in en gaan voortaan een voederplek verder. Het gevleugelde gespuis was verdreven. Nu het viervoetige nog.

Tegen de ratten, die met gemak in bomen klimmen en zich doodleuk aan de bovenkant in de bol lieten zakken, verzon Grada een andere truc. Ze bevestigde een Vietnamese hoed boven op de bol. Dat zag er prachtig uit en het voer bleef ook nog lekker droog. Ideaal! Behalve dat de ratten zich er dwars doorheen vraten.

Pararattus
Opnieuw is Grada aan de slag gegaan. ‘Creatief met plastic!’ Over de bamboehoed heen zit nu een kap van stevig buigzaam plastic. Uit pure lol maakte ze ook voor de andere voederplekken een kap. Inmiddels hebben alle voederplekken op tuin 32 een paraplu, of beter gezegd pararattus. Behalve één plek in de boom. Die is speciaal voor gaaien, eksters en ja, ook halsbandparkieten. Want het zijn toch eigenlijk best leuke beestjes.

Tekst en foto’s: Anne-Marie Vervelde
Logo: Marijn Kloosterboer